F1 takipçileri olarak birçoğumuzun aklındaki sorulardan biri de Ferrari’nin dünyanın en büyük spor otomobil markalarından biri olmasına rağmen niye Formula 1’de 2008’den beri takımlar şampiyonu ve 2007’den beri pilotlar şampiyonu olamadığıdır. Bunun dışında Ferrari son şampiyonluklarından bu yana sadece 2010 ve 2012 sezonlarında final yarışına kadar tutunabildi, o da pilotlar şampiyonasına oynayan Fernando Alonso’ydu. Peki neden bu performanslar şampiyonluğa dönüşemedi? Şimdi olaya sezon sezon beraber bakalım.
Öncelikle zaten Ferrari’nin 1999 sonrası dönemine kadar hatrı sayılır bir başarısı olduğunu söyleyemeyiz, çünkü sınırsız AR-GE bütçesi ve dünyanın parasıyla 1958-1998 sezonları aralığında sadece 8 takımlar şampiyonluğu vardı. Yani Ferrari, şampiyonluklarının yarısını ıkına ıkına 41 yıllık bir süreçte elde edebilmişti. Ancak 1999’dan 2009’a kadar Fiorano pistinin de büyük katkılarıyla İtalyan takım gerçekten logosundaki gibi şahlanan bir ata dönüştü, artık hem saat gibi işleyen düzenli bir fabrikaları hem de adını F1 ve spor tarihine altın harflerle yazdıran efsane bir pilotları vardı. Sınırsız test döneminde az önce bahsettiğim Ferrari’nin kendi pisti olan “Pista di Fiorano”da sayısız tur atabilecek kadar çalışkan o pilotu da 2006 sezonunda ayrılmak zorunda bırakmaları da aslında Ferrari’nin şu anda neden bu durumda olduğuna dair bize bir ipucu veriyor. Çünkü Ferrari, bir Formula 1 takımından çok siyasi bir parti gibi davranıyordu ve hala daha davranıyor.
Takımın en başarılı dönemi dediğimiz dönem olan 1999-2008 döneminde takımın en önemli iki isminden biri Fransız Jean Todt, diğeri ise İngiliz Ross Brawn’dı. Yani baktığımızda bu fabrikanın saat gibi işlemesi aslında çok uluslu olmasıyla da alakalıydı; çünkü İtalyan olduğu için takımda olan, takımın 4 kez şampiyon pilotuyla “Tettel” diye dalga geçen, eşine leğende ayaklarını yıkattırıp soyduğu elmayı bıçakla ağzına alan mekanikerler yoktu. Todt, görevine son verdikten sonra yerine 2008’de Stefano Domenicali geçti ve Nisan 2014’e kadar takım bir İtalyan mühendis yurduna dönüştü. Ancak Domenicali, 2008, 2010 ve 2012 sezonlarındaki performansla 2014 nisan ile kasım aylarında takım patronluğu yapan Mattiaci ve 2019’dan beri aynı görevde olan Binotto’nun yanında başarılı bile sayılırdı. En azından takımını 2011 sezonunda 75 puan farkla üçüncü, 2012 sezonunda ise 60 puan farkla ikinci yapmayı başarmıştı; her ne kadar bu sonuçlar birçok kişi tarafından Alonso’ya bağlansa da.
Arada kaynayan Arrivabene’ye gelecek olursak o da 2015’te takımın 2014’teki elektrikli süpürge performansını toparlayarak oldukça hızlı Mercedesler’e karşı puantaj olarak yaklaşamadıysa bile takıma o sezon üç galibiyeti ve takımlar şampiyonasında ikinciliği getirmişti. 2016’da takım sendelemiş olsa da yine galibiyet için çekiştikleri olmuştu. Sonrasında hala dillerde olan 2017 ve 2018 sezonları geldi. 2017’nin başında Vettel olağanüstü performanslar çıkararak ilk altı yarışın üçünü kazanmıştı. Ancak sonrasında takımın güncellemelerle daha da geriye düşmesi ve birtakım sürüş hataları sonucu ancak iki galibiyet daha alınabilmiş, rekabetten kopulmuş ve Hamilton – Mercedes ikilisine erken bir şampiyonluk getirilmişti. 2018 sezonunda ilk iki yarışın kazanılması üzerine fanlar “O sene bu sene ulAaaan!” demeye başlamıştı. Lakin Almanya GP’de ön kanadı hasarlı ve sillick lastikli olan Vettel, 12. viraja çok yavaş yaklaşmasına rağmen duvara çarpmıştı ve ipler kopmuştu. O olaydan sonra Vettel, takım içinde operasyonel hatalar ve kendi sürüş hataları yüzünden Avustralya, Bahreyn, Kanada ve Britanya GP zaferlerine ancak bir tane Belçika GP daha ekleyebilmişti. Bu iki sezondaki güncellemelerin düzensiz gelmesi sorununu Binotto’nun, Arrivabene’nin koltuğunu sallamak için kasten yaptığı rivayetleri vardır ancak Arrivabene bir basın toplantısında “Kazanırken nasıl takım olarak kazanıyorsak kaybederken de takım olarak kaybediyoruz.” demişti. Bu arada Raikkonen de ABD GP’de takımın karnesine bir galibiyet daha eklemeyi başarmıştı.
Kısacası Ferrari, birçok takımınkine kıyasla çok daha fazla bütçeyle beraber Alonso, Raikkonen ve Vettel gibi pilotlarla çalışmasına rağmen son WDC’yi 2007, WCC’yi ise 2008’de almış olmasını tamamen kendi saçma sapan politikalarına borçlu ki buna sadece milliyetçilik gibi politikalar değil, pilotlarına karşı olan tutumları da dahil ve bu tutum hep böyleydi. Zaten Niki Lauda’nın, Enzo Ferrari tarafından zayıf görülmesi zaten bunun takımın kanında olduğunu gayet iyi açıklıyor. Eğer Ferrari’ye bir yıldız olarak gittiyseniz, iyi bir ayrılık yaşamayı beklemeyin. Zaten Vettel, Schumacher, Alesi, Prost ve daha niceleri size örnek olmadıysa biraz safsınızdır. 2021 Macaristan GP sonrası Ferrari’nin attığı tweet ve Binotto’nun “Sonunda iki pilotumuza da güvenebiliyoruz.” tarzı saçma sapan açıklamalarına (Sainz’ın pabucunu daha sezon başlamadan dama atmıştı) değinmeye gerek yok zaten. Vettel’in Ferrari kariyeriyle ilgili daha detaylı bilgiyi sona ekleyeceğim yazıda bulabilirsiniz.
Son olarak “Ferrari için ilerde şampiyonluk şansı doğar mı?” sorusuna cevap verelim. Bahsettiğim gibi Ferrari, yüzlerce milyon dolarla bile 11 yıldır şampiyon olamıyordu, 2021 itibariyle uygulanan bütçe limitlerinin onlara bu yolda yardımcı olacağını bu yüzden düşünmüyorum ve SF21 için çok az miktarda para harcadıklarına da pek inanmıyorum. Ancak neden olmasın? Zira yeni regülasyonlar ve iki genç yıldız pilotları var, 2022 sonrasında mutlaka fırsatı olacaktır. Bu fırsatı şampiyonluğa dönüştürme işi ise tamamen bu senenin şampiyonluk yarışında da olduğu gibi şansa bağlı.
